Laat de jeugd spelen

Kinderen zijn dol op dammen. Maar al snel komen ze in aanraking met de traditionele damcultuur. Het begint er al mee dat de kinderen wordt geleerd dat een eindspel van drie dammen tegen één dam remise is. ‘Maar ik heb meer meester,’ is een veelgehoorde opmerking. Misschien zou de meester hier eens over na moeten denken, ook gezien het remiseprobleem bij het topdammen. Verder ligt de nadruk veelal op het trainen van de kinderen. Al snel krijgen ze dikke boeken om door te werken. En als ze wat ouder zijn, zo’n jaar of elf, twaalf krijgen ze te maken met het speeltempo van de volwassenen. En worden ze geacht tegen volwassenen te spelen. Maar een partij van vier uur, dat is veel te lang voor een doorsnee kind. In de nationale competitie is een partij tussen kind en volwassene vaak binnen een half uur afgelopen. Voor de volwassene in kwestie ook niet leuk. Laat kinderen vooral lekker spelen, vooral tegen andere kinderen. Zorg voor kind- en oudervriendelijke toernooitijden. Als het accent op lekker spelen komt te liggen is er ook minder belasting voor de vrijwilligers van een club. En meestal zijn er ook kinderen die het leuk vinden om zelf uitslagen in te voeren, standen bij te houden enzovoorts. Geef ze de ruimte. Talenten met ambitie is een ander verhaal. Zij krijgen uiteraard alle mogelijkheden om te trainen. Maar laten we bij alle aandacht voor de talenten de andere kinderen niet vergeten.