Sportief bederf

De vele remises werken ook sportief bederf in de hand. In het WK van 2017 werden diverse partijen afgeraffeld naar remise in een tempo dat men doorgaans bij kleine kinderen, de welpjes, ziet. Uiteraard werd hier in dammersland schande van gesproken. Maar was dat wel terecht? Met name de Oost-Europese grootmeesters redeneerden pragmatisch. Als een partij tegen een collega-grootmeester naar alle waarschijnlijkheid toch in remise eindigt, waarom zou men dan in zo’n partij voluit gaan? Dat kost veel energie, energie die men beter kan besteden aan het op winst spelen tegen de iets mindere goden. Om grootmeesterremises tegen te gaan hanteren KNDB en FMJD de Zogenaamde 40-zettenregeling. Je mag pas remise aanbieden als er wederzijds 40 zetten zijn gedaan. Een wassen neus waar de grootmeesters wel raad mee weten. De Oost-Europese grootmeesters werden qua resultaat in het gelijk gesteld. Dit was het podium:

1. Alexander Schwarzman, Rusland
2. Alexei Tsjizjov, Rusland
3. Guntis Valneris, Letland

Dit podium ontlokte de nummer 4, Alexander Baljakin – uitkomend voor Nederland, maar afkomstig uit Wit-Rusland, de opmerking dat het wel leek op het kampioenschap van de oude Sovjet-Unie. De drie prijswinnaars deden namelijk al mee aan Sovjetjet-kampioenschappen. Trouwens ook de nummer vier, Baljakin zelf dus. Hij werd vier keer tweede in het Sovjet-kampioenschap. Voor de jongeren onder ons, de Sovjet-Unie hield in 1991 op te bestaan.